قبل ، حالا و بعد !

وقتی زخم ها ، دمادم در زندگی ات بدمند !

وقتی حجم نا امیدی هات خیلی خیلی بیشتر از امیدهات باشد ! 

وقتی نارسیدن هات پر رنگ تر از رسیدن هاست !

وقتی " جای " ات را دوست نداری !

وقتی " بود " ات ، " هست " ات را دوست نداری !

وقتی پیاپی خبرهای تلخ کشورت را دوست نداری !

وقتی دوستان ات همه رفته اند از خاک ات ، خاکشان !

اگر مانده ای و مانده اند هم در "بازی " نیستند !

وقتی همه چیز نیست !

دیگر همه چیز می شود تکرار ملال باری که تحمل اش اجبار است نه اختیار !

من اما نگران حالاهایمان نیستم ، سالهای پیش روی این کشور به خیالم خیلی غمبارتر از حالای آن است . . .

همین !

فردای نو ...